Wonende in het hoge noorden samen met partner Rudy (28), dochter Fardau van 8 maanden en hond Bailey. Nu als moeder probeer ik er achter te komen hoe ik meerdere dingen tegelijk kan doen, want ik heb altijd tijd te kort. Daarnaast ben ik ook nog werkzaam als filiaalmanager bij een drogisterij. Aangenaam, ik ben Bettie!
Het begin was fantastisch. Ik raakte snel zwanger en alles ging op wat zwangerschapskwaaltjes na goed. We waren echt in de wolken. Het einde van de zwangerschap werd wel flink zwaarder, en de kleine mocht van mij wel komen. Dan kon het echte genieten beginnen. En dat was ook zo! Na een inleiding op 27-7-16 is op dezelfde dag onze prachtige dochter geboren. Het was een heftige, maar mooie en snelle bevalling. We zaten met ons drietjes meteen op een roze wolk in een roze bubbel, meer roze kon het niet worden!
Maar na 2 weken donderde ik er keihard vanaf. Ik vond onze dochter paars/blauw aangelopen aan in haar wiegje en raakte direct in paniek. Het enige wat ik kon denken was; ze gaat dood! Na het bellen van 1-1-2 stond de ambulance en traumahelikopter binnen no-time samen met het halve dorp voor ons huis. In het ziekenhuis volgden onderzoeken en mijn dochter kreeg uiteindelijk de diagnose ALTE (apparent life threatening event). Niet levensbedreigend en het komt vaker voor bij pasgeboren baby’s. Maar na deze gebeurtenis leefde ik in angst, ik was alleen maar bezig met het in leven houden van onze dochter. Terwijl er eigenlijk niks met haar aan de hand was. Ik kon niet meer slapen, want er kon elk moment wat gebeuren was mijn gedachte. Van de kleinste dingen raakte ik paniek. Mijn gedachten gingen de verkeerde kant op, ik had er geen controle meer op. Al gauw raakten we in het ‘stevig ouderschap’ traject van het consultatiebureau. Hier kon ik mijn verhaal kwijt en had ik een beetje ondersteuning. Ze stuurde mij uiteindelijk naar de huisarts, want ze dacht dat ik een burn-out had. Vervolgens stuurde de huisarts mij door naar een therapeut. Volgens haar was ik getraumatiseerd door de gebeurtenis en oververmoeid omdat ik bijna niet sliep. Ik kreeg ‘emdr’ therapie om mijn trauma te verwerken, en in overleg met de huisarts kreeg ik slaapmedicatie. Onze dochter sliep elke nacht bij mijn ouders toen ik deze slaapmedicatie kreeg. Om haar toen al uit handen moeten geven was verschrikkelijk. Maar na een paar nachten voelde ik me opgelucht dat ze weer naar mijn ouders ging. Mijn gedachte was ‘ ik ben van haar af’. Maar ja, dat is toch geen normale gedachte… Deze gedachten gingen steeds verder. Het ging zo ver dat ik van haar af wilde zijn, of dat ik haar een andere betere moeder gunde. En nog erger…..
Deze gedachten heb ik veel te lang voor mijzelf gehouden. Ik had het veel eerder aan mijn therapeut moeten vertellen. Maar ja, dat heb ik nu eenmaal niet gedaan. Want je hoort als kersverse moeder toch blij te zijn met je pasgeboren kind?!
Toen er ook nog hevige nachtmerries bij kwamen, kon ik niet meer. De therapeut wist ook niet goed meer wat ze kon doen en stuurde mij door naar de psychiater. Ondertussen waren we inmiddels al drie maanden verder. Bij de psychiater kwamen direct de woorden ‘postnatale depressie’ op tafel. De psychiater legde uit wat het precies inhield en wat het met kan je doen. Ik herkende mij er goed in en ik was opgelucht dat ik niet aan het doordraaien was, maar dat het mij was overkomen. Nu na veel professionele hulp, medicatie en hulp van mijn familie en vrienden gaat het al een stuk beter. Maar vooral mijn partner was mijn steun en toeverlaat in deze moeilijke periode en nog steeds! Ondertussen is onze dochter 8 maanden oud en kan ik zeggen dat ik elk moment echt van haar geniet. Ik ben er nog niet, maar ben trots op wat ik bereikt heb in een korte tijd. En wat ben ik trots op mijn gezinnetje.
4 reacties
Wat heftig! Veel sterkte met het verwerken.
Fijn dat je, je nu al wat beter voeld!
Dankjewel Jessica! 🙂
Wat goed dat je dit durft te vertellen. Mooi dat het nu beter met je gaat. Geniet van jullie meisje!
mooi dat het nu beter met je gaat bettie! Knap dat je dit verteld! Denk dat veel mensen er iets aan kunnen hebben!